Sprzątanie z Führerem cz.5

Podczas gdy na Pustkowiach rozpoczynała się kolejna wojenka pomiędzy Wandusami, a Inkwizycją, w Techrzeszy maszyny zakończyły eksterminację ludzi. Nie była to jednak pełna, jak mogłoby się wydawać, eksterminacja. Ocalała bardzo mała ilość ludzi, rozrzucona po dawnych obozach "reedeukacyjnych". Maszyny postanowiły, iż może być ona przydatna w pracy w szczególnie ciężkich warunkach. Póki robotów było zbyt mało na pełne pokrycie potrzeb wydobycia różnego rodzaju surowców, potrzebnych do budowy armii, mogącej zniszczyć resztę istot żywych na Pustkowiach, postanowiono zachować najgorszą warstwę społeczną byłej Techrzeszy. Los chciał, że ci, którzy kiedyś uważani byli za najgorszy sort człowieka, ocalali masakrę. Co prawda ich warunki życia nie polepszyły się, wręcz jeszcze bardziej się pogorszyły, bo sorgo zamieniono na jakąś szarą papkę (chodziły słuchy, że są to dosłownie zmieleni ludzie), a woda z lekko zielonkawej, stała się dosłownie zielona. Nie zmieniło to jednak faktu, że ich praca pozostała ta sama, tj. od rana do nocy mieli ciężko pracować w kopalniach. Wykorzystując fakt, iż różnego rodzaju fabryki były od samego początku istnienia Techrzeszy zautomatyzowane, po nieznacznych modyfikacjach, przestawiono ich produkcję na potrzeby maszyn. Niestety ich wydajność, z racji znacznych niedostatków różnego rodzaju surowców, była niezbyt okazała. W związku z tym robotyczny umysł Führera zadecydował o tym, iż wszystko, co pozostało po ludziach i w formie stworzonej przez człowieka, nie przyda się maszynom, pójdzie do natychmiastowej likwidacji. Dzięki temu rozpoczęła się "wielka rozbiórka"...