Kontratak - cz. 1

[justify]Uderzenie na Schmetterling nie było wielkim zaskoczeniem - choć jego szeroki zakres już tak. Również użycie nowej formacji Inkwizycji nie było przez plany obronny antycypowane. Zepchnięcie na głębsze pozycje obronne (tj. w podziemnych schronach) rozegrało się więc w mniejszym porządku niż zakładano, a co za tym idzie - straty wśród garnizonu były większe. Jednak podziemne magazyny i schrony były od dawna dość rozbudowane - i dobrze zabezpieczone licznymi wrotami. Podczas gdy Inkwizytorzy marnowali tysiące galonów mieszanki zapalającej (w przyszłości mieli tego pożałować), wtłaczając ją pod ziemię, gdzie miała spalić powoli cofających się z zagrożonych rejonów ocalałych ze Schmetterling - do pozostałych garnizonów i oddziałów dotarła już wieść o wojnie na pełną skalę. Dzięki temu dokonano mobilizacji -[b] każde kolejne uderzenie miało napotkać już pełnokrwisty opór[/b]. Zadowoliwszy się podpaleniem dużej części bazy siły Officjum ruszyły na południowy wschód - w kierunku Bob Oil. jednak te dwie placówki Wandusów dzieliła od siebie wyjątkowo płaska (jak na pustkowia) równina. Kolumny wojsk Inkwizycji były więc łatwym celem, kiedy od strony Bob Oil ruszył kontratak z użyciem ostatniego nabytku Frontu - [b]czołgów z Pancernego Jaru[/b]. Ostrzał z dział ciężkich czołgów z dystansu kilku kilometrów skutecznie ostudził podniesione sukcesem morale Inkwizycji. Marsz został zatrzymany, rosły straty. Specjalizująca się w dominacji walce na krótki dystans Inkwizycja nie miała nic, co mogłoby dorównać zasięgiem broni Wandusów. Inkwizycja postanowiła uciec się do pułapki - pozostawiwszy ukrytych za nielicznymi osłonami Żniwiarzy, reszta sił zaczęła się cofać, żeby zmusić Wandusów do pościgu. Plan powiódł się połowicznie - faktycznie, siły Wandejskie ruszyły za Inkwizycją, dzięki przewagi mobilności rażąc je nieustannie ogniem artyleryjskim. Jednak przed ciężkie czołgi wysunęły się lżejsze pojazdy - ich osłona na krótki dystans, niedawno wyposażona w specjalnośc Wandusów - [b]choinki Teslowicza[/b]. Szybko okazało się, że szybkie pojazdy są znakomite w zwalczaniu piechoty Inkwizycji - a im ciężej opancerzona była w swoje stalowe blachy, tym lepszym celem była dla skoncentrowanych wiązek wysokiego napięcia. Choć elita Inkwizycji nie poddała się bez walki, przewaga sprzętu szybko dała się we znaki - błyskawice z o wysokim napięciu i natężeniu wystrzeliwane z tesla-tanków zabijały ich w zbrojach, które stawały się bezużyteczne, albo - jeżeli mieli szczęście - tylko mocno raniły, a zbroje zmieniały się w kupę złomu po przepaleniu wszystkich części elektrycznych i elektronicznych. Najbardziej widowiskową śmierć mieli Ci, którym pioruny przepaliły źródło zasilania zbroi - eksplozje były całkiem sporę. Zasługą Żniwiarzy był uparty opór, dzięki któremu udało im się zniszczyć część nacierających sił - a poza tym pozwolili wycofać swoim siłom na północ, w bardziej pofałdowane i pocięte kanionami rejony. Tam siły pancerne Wandusów nie ruszyły za nimi, nie chcąc narażać się na zasadzki. Zachowując ostrożność i porządek wycofały się, pozostawiając odpowiednią ilość czujek, tak aby żaden kolejny atak nie mógł zaskoczyć w ten sposób Wandejczyków. Ogólnie, podsumowując, kontratak, a raczej jego pierwsza faza, okazał się skuteczny. Siły Inkwizycji nie zostały całkiem zniszczone, jednak zdobycie Schmetterling zostało pomszczone ich rozbiciem, mocnym przetrzebieniem i odpędzeniem na północ. Samo Schmetterling zostało odzyskane - i choć trochę czasu zajęło ugaszenie ostatnich pożarów i otwarcie dojścia do podziemnych schronów, to baza nie była całkiem stracona. Odbudowa zniszczeń miała być jednak kosztowna i trochę potrwać. [/justify]